Kostas Mantzios

Τα καλοκαίρια που δεν ξεχνάμε ποτέ Μνήμες από τα ελληνικά καλοκαίρια του ’80 και του ’90 – τότε που η ζωή μύριζε αντηλιακό, καρπούζι και τηγανητές πατάτες

Υπήρξε μια εποχή που το καλοκαίρι δεν μετρούσε με stories και check-in.

Μετρούσε με αλάτι στο δέρμα, ξεραμένα μαλλιά απ’ τη θάλασσα και παγωμένα καρπούζια μέσα σε ποτάμια και στέρνες. Ήταν τα καλοκαίρια του ’80 και του ’90. Εκείνα που δεν τα έγραφες σε post, αλλά στην καρδιά.

Ο τουρίστας επισκέπτεται έναν τόπο για να τον δει, να τον καταναλώσει, να τον προσθέσει στη συλλογή των εμπειριών του. Κινείται με βάση έναν προκαθορισμένο οδηγό, φωτογραφίζει τα highlights και συχνά δεν βγαίνει από τα όρια που έχει χαράξει η βιομηχανία τουρισμού. Ο ταξιδιώτης, αντίθετα, ζει τον τόπο. Τον παρατηρεί, τον ακούει, τον αγγίζει. Δεν ψάχνει απλώς να δει, αλλά να κατανοήσει. Να βρει τον παλμό πίσω από τα αξιοθέατα, να συνδεθεί με τους ανθρώπους και την ιστορία τους.

santorini 2

Ταξιδεύαμε με το καράβι, όχι με fast ferry ή αεροπλάνο. Με το αργό, κλασικό πλοίο που σφύριζε πριν μπει στο λιμάνι. Στο κατάστρωμα, με τον αέρα να φυσάει δυνατά και το παγωμένο μπουκαλάκι με νερό, που το γεμίσαμε από τη βρύση του σπιτιού και το τυλίξαμε με μια πετσέτα για να κρατήσει κρύο. Ταξίδι 18 ωρών; Κανένα πρόβλημα. Είχαμε τάβλι, ήλιο και προσμονή.

Φτάναμε σε νησιά χωρίς κρατήσεις. Πηγαίναμε από δωμάτιο σε δωμάτιο, ρωτώντας «έχετε τίποτα διαθέσιμο;». Και πάντα βρίσκαμε. Ή στήναμε σκηνή – μόνοι, με φίλους, με τη χύτρα, το γκαζάκι, το μπαλαντέζο και τη ρακέτα. Στα κάμπινγκ της Αμοργού, της Αντίπαρου, της Χαλκιδικής. Με το χώμα να μπαίνει παντού, με το πρώτο φως να μας ξυπνάει και το νερό να πλένουμε τα πρόσωπά μας από έναν κοινόχρηστο νιπτήρα. Και ήμασταν ευτυχισμένοι.

vintage beach photo 3-unsplash
vintage beach photo 9-unsplash

Το φαγητό;

Τηγανητές πατάτες. Πάντα φρέσκες, ζεστές, χειροποίητες. Καρπούζι κομμένο στα τέσσερα, που είχε μπει από το πρωί μέσα σε ρέμα για να παγώσει. Ή σε λεκάνη με νερό και πάγο από το ψιλικατζίδικο. Ψωμί χωριάτικο, φέτα, ντομάτα και λάδι. Και όταν είχαμε κέφι – μια ταβέρνα πάνω στο κύμα, με ψάθινες καρέκλες, πλαστικά τραπεζομάντιλα και τηγανητό μπαρμπούνι. Δεν υπήρχαν fast food. Ούτε vegan bowls. Υπήρχαν γεύσεις αληθινές, από αυτές που μυρίζουν καλοκαίρι και χωριό.

Ο φραπές ήταν θεσμός. Ένας ήταν ο καφές: στιγμιαίος, χτυπημένος στο χέρι, με δύο παγάκια και καλαμάκι που μαλάκωνε μέχρι να τελειώσει. Στην παραλία, στην ταράτσα, στο λεωφορείο. Φραπές και ήλιος. Και ραδιόφωνο – ένα μικρό φορητό ραδιόφωνο που έπαιζε Καρβέλα, Ρακιντζή, Κατερίνα Στανίση, Scorpions, ή το “Boys Boys Boys” της Sabrina, ανάλογα την παρέα.

watermelon-unsplash

Τα απογεύματα μυρίζαν αντηλιακό Coppertone και οι βραδιές after sun και αντικουνουπικό. Κάναμε μπάνιο με το λάστιχο, παίζαμε UNO, ρακέτες, μακριά γαϊδούρα, κυνηγητό. Οι τηλεοράσεις είχαν δυο κανάλια. Δεν υπήρχε social media. Η επικοινωνία γινόταν με φωνές απ’ το μπαλκόνι και με καρτ-ποστάλ. Κι αν ερωτευόσουν, έστελνες γράμμα. Ή περίμενες μέχρι τον Σεπτέμβρη να τον/την ξαναδείς.

Τα ερωτικά ραντεβού κλείνονταν έξω από το περίπτερο. Και το πρώτο φιλί ερχόταν μετά από μέρες, με καρδιά που χτυπούσε σαν τρελή. Δεν υπήρχαν dating apps. Υπήρχε τρακ, προσμονή και ένα φεγγάρι που φώτιζε τις αλάνες.

Τα βράδια περπατούσες ξυπόλυτος, με μαγιό και μπλουζάκι, κρατώντας μια μπίρα Αλφα ή Amstel. Οι γονείς έπαιζαν χαρτιά στο τραπέζι του εξοχικού, και τα παιδιά κοιμόντουσαν πάνω σε μια ψάθα, ενώ ακούγονταν τα τζιτζίκια. Κι αν τύχαινε και βγάλει αέρα, όλοι έβγαιναν να δουν «αν έρχεται βροχή». Το μόνο φως ήταν οι πυγολαμπίδες.

Πίναμε νερό από τη βρύση. Γεμίζαμε τα μπουκάλια και τα βάζαμε στο παλιό ψυγείο που έκανε «βρρρρ» όλη μέρα. Δεν είχαμε air condition. Είχαμε ανεμιστήρα που γυρνούσε με ήχο. Δεν υπήρχε Netflix. Υπήρχε μια τηλεόραση με κεραία, και βλέπαμε την «Λάμψη» και την «Καλημέρα Ζωή» με παγωτό ξυλάκι στο χέρι.

Και όταν ερχόταν η ώρα να φύγεις, δάκρυζες. Γιατί δεν ήξερες αν θα ξαναδείς την παρέα, τον τόπο, το φλερτ, εκείνη τη γεύση και εκείνη τη μυρωδιά. Το καλοκαίρι ήταν μια υπόσχεση. Κι εμείς ήμασταν παιδιά που κρατούσαμε τις υποσχέσεις

mykonos 3-unsplash
mykonos 2-unsplash

Αυτά ήταν τα καλοκαίρια μας. Και κανένα φίλτρο, κανένα reel, κανένα video, δεν θα μπορέσει ποτέ να τα αποτυπώσει όπως τα κρατάει μέσα της η ψυχή.

🔹 Θέλεις να προβάλλεις την επιχείρησή σου σε χιλιάδες ταξιδιώτες; 

💡 Αυξήστε την προβολή σας μέσω της εκπομπής μας, του site και των social media μας!

📩 Επικοινωνήστε μαζί μας: Kostasmantzios@kostasmantzios.com

📺 Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας: YouTube – Kostas Mantzios Official

Κάντε εγγραφή στο Instagram για να μην χάσετε τα ταξίδια μας  kostas_mantzios_